Najpiękniejszy wąwóz Karyntii: Garnitzenklamm

Czy są tu jacyś miłośnicy wąwozów? W dzisiejszym wpisie dowiecie się, gdzie jest jeden z najpiękniejszych wąwozów w Austrii, czy przejście całego wąwozu z dziećmi jest wykonalne, oraz czym jest canyoning.

Nasz austriacki road trip rozpoczęliśmy od rozbicia obozowiska, czyli rozłożenia się z naszą campingową przyczepą - nietypowo, bo aż na 5 dni. Zwykle jesteśmy bardziej mobilni, ale też i sytuacja w tym roku jest nietypowa. 

Aby zminimalizować ryzyko, postanowiliśmy nie zwiedzać miast, parków rozrywki, czy atrakcji, gdzie zazwyczaj jest sporo turystów.  Nie mogliśmy pojechać przed siebie w dowolnym kierunku, do jakiegokolwiek kraju i chcieliśmy się ograniczyć tylko do regionu z "dobrymi" statystykami, jeżeli chodzi o Covid-19. 

Dodatkowo po raz pierwszy wyruszyliśmy w większym gronie, z zaprzyjaźnioną rodziną, co miało swoje plusy, ale procesy decyzyjne odnośnie tego ,,co robimy jutro" się trochę komplikowały.

Na camping przyjechaliśmy rano i po szybkim śniadaniu postanowiliśmy przeznaczyć ten dzień na jedną z atrakcji Karyntii - trekking po wąwozie Garnitzenklamm. 

Dzień 1

Wąwóz Garnitzenklamm

nasza ocena 5

atrakcyjność dla dzieci: 4

info: wąwóz Garnitzenklamm znajduje się niedaleko małej miejscowości Möderndorf w północnej części Alp Karynckich. Wąwóz ma około 4 i pół kilometra, a przejście całego wąwozu podzielone jest na cztery etapy. Wąwóz otwarty jest dla turystów od maja do września. Zalecana jest szczególna ostrożność po obfitych opadach deszczu.

Garnitzenklamm to podobno jeden z najpiękniejszych wąwozów Karyntii jak i całej Austrii i rzeczywiście mogę to potwierdzić - jest to jeden z ładniejszych wąwozów jakie widziałam.

Dzień zapowiadał się wyjątkowo upalnie, liczyliśmy więc na to, że nad górskim strumieniem pośród drzew będzie rześko i przyjemnie. Zastanawiałam się, po obejrzeniu zdjęć z tego wąwozu,  na których widziałam turystów w kaskach i uprzężach wspinaczkowych, czy będziemy potrzebowali specjalnego sprzętu, by przejść wszystkie cztery odcinki, na które podzielony jest wąwóz.

Tym bardziej, że przy kasie u wejścia do wąwozu zauważyłam jeszcze jedno zdjęcie - ludzie na pionowej ściance, a w dole górska rzeka...trochę mnie to zastanowiło.

Bardzo sympatyczna pani sprzedająca bilety zapewniła nas jednak, że uprzęże wspinaczkowe nie będą potrzebne, ale musimy mieć dobre trekkingowe buty.

W wąwozie było zadziwiająco mało ludzi, chociaż była to sobota. Właśnie o takie miejsca nam chodziło. Naprawdę zaczęłam się cieszyć, że przełamałam swoje obawy i wyruszyliśmy całą rodziną nawet w tak trudnych do podróżowania czasach. 

Szlak wąwozem jest naprawdę urokliwy. Wyznaczona trasa prowadzi w górę, przez las, przechodzi się ładnie wkomponowanymi w krajobraz drewnianymi mostkami, czasem trzeba na nie się wspiąć  po krótkiej drabince - nie jest to więc wąwóz na rodzinny spacerek z wózkiem, ale małe nóżki  jak najbardziej mogą sobie tutaj powędrować.

Musicie jednak pamiętać o tym, że szczególnie od drugiego etapu małym dzieciom może być trudniej. Zaczynają się przejścia wzdłuż skalnych półek, co prawda nie bardzo wysoko nad strumieniem, ale raczej nie można mieć lęku wysokości. Na bardziej śliskich fragmentach wzdłuż przejścia zamontowane są metalowe liny ubezpieczające. Na szlaku też zdarza się, że wspinamy się lekko pod górę po kamieniach. Kilka przykładów ze szlaku zobaczycie poniżej na zdjęciach:

wskazówka: przy wejściu do wąwozu jest mały, bezpłatny parking pod drzewami, a przy nim kasa. Wejście do wąwozu to 5,30 euro od osoby dorosłej i 2 euro dzieci. 

Dużym plusem jest to, że szlak wytyczony przez wąwóz, co jakiś czas przebiega nad brzegiem strumienia. Gdy mali wędrowcy się zmęczą, możecie sobie odpocząć nad strumieniem, a dzieci będą przeszczęśliwe, bo jak wiadomo maluchy uwielbiają wodę i kamyki. Nawet jeżeli ta woda jest bardzo zimna. 

Widziałam też ludzi opalających się na kamieniach nad strumieniem, czy odpoczywających dłużej w niektórych miejscach.   

wskazówka: w Garnitzenklamm jeżeli chodzi o przekąski, czy napoje, musicie liczyć na siebie. W wąwozie nie ma toalet, czy punktów gastronomicznych. 

Garnitzenklamm zadziwi was swoimi wodospadami, z których najwyższy ma 17 metrów, uroczymi zatoczkami i ciekawymi formacjami z naniesionych przez strumień Garnitzenbach kamieni. 

Trekking przez wąwóz jest łatwy, można powiedzieć relaksujący, chociaż byłam zdziwiona, że wcale nie czuć było chłodu, który zwykle bije od górskich strumieni w wąwozach. Także w bardzo gorący dzień waszą nadzieją na ochłodę może być tylko zimny, górski strumień, bo powietrze to raczej rześkie nie będzie.

ciekawostka: Garnitzenklamm jest też dobrą miejscówką dla wielbicieli canyoningu. Jest to mało popularny u nas sport, raczej ekstremalny, w którym pokonuje się górskie wąwozy o własnych siłach. Poruszamy się z w dół górskiej rzeki, oczywiście bez pontonów, skaczemy do wodospadów, pokonujemy jaskinie, ciasne przesmyki, jeżeli po drodze takie są, i używamy sprzętu do wspinaczki, jeżeli na danym fragmencie jest to konieczne. Jak dla mnie - brzmi ekstremalnie :) Poniżej na zdjęciu możecie zobaczyć jak fantastycznie woda drąży skałę...

 

Przejście całego wąwozu, wszystkich czterech etapów, zajmie wam około 3 godzin w jedną stronę. Każdy etap to mniej więcej 45 minut, ostatni czwarty etap ma około 30min
Ale uwaga: pamiętajcie, że trzy godziny to przejście w jedną stronę, później czeka was powrót.

Po zakończeniu każdego etapu zobaczycie znacznik z wyraźnie napisaną informacją, że zaczynacie etap kolejny. Uwielbiam tę austriacką precyzję!

I po przejściu każdego etapu możecie zrezygnować i zawrócić.
Można też wrócić trasą alternatywną - szlakiem przez las.
Wszystko zobaczycie na mapkach, które dostaniecie po zakupie biletów.

wskazówka: 

Jeżeli zrezygnujecie po etapie II cała wycieczka z powrotem lasem zajmie wam około 3 godzin

Jeżeli zrezygnujecie po etapie III będą to około 4 godziny.

Jeżeli pokonacie cały wąwóz cała wycieczka z powrotem szlakiem 310 zajmie wam około 5 godzin

A jeżeli nie będziecie mieli dość, możecie po pokonaniu etapu IV podejść pod górę do któregoś z okolicznych Almów. info znajdziecie na oficjalnej stronie Garnitzenklamm tutaj:

szlaki przez Garnitzenklamm

My przeszliśmy z dziećmi trzy etapy i wróciliśmy ścieżką prowadzącą lasem i szlakiem nr 410.

Nasze dzieciaki po trzech etapach miały już dość, tym bardziej, że kończył nam się prowiant i woda (no małe moje zdziwienie :) apetyt im bardzo dopisywał) 

Czwarty, końcowy etap pokonali tylko niezmordowani ojcowie, a my z dziećmi wróciłyśmy lasem podziwiając widoczki i ciesząc się letnim popołudniem na szlaku. 

Nam cała wycieczka z dziećmi, z których najmłodsza była nasza 9-letnia Agatka, z powrotem szlakiem przez las zajęła około 6 godzin, a przeszliśmy około 11 km. 

Nie powiem, dzieciaki były zmęczone, bo to był nasz pierwszy, dłuższy trekking po tylu miesiącach po przymusowym zamknięciu w domach z powodu pandemii, ale było warto!

W następnym wpisie-relacji z naszego road tripu  dowiecie się, w którym górskim jeziorze w Austrii możecie liczyć na to, że woda będzie nie tylko krystalicznie czysta, ale też i ciepła, a pizza za rogiem smaczna, oraz dowiecie się dlaczego na górskich ścieżkach w Austrii jest tylu emerytów :)

Doskonałe źródło aktualnych informacji o Garnitzenklamm

https://en.garnitzenklamm.at/

I na koniec taka dygresja. Ja to dociekliwa jestem, szczególnie jeżeli chodzi o języki obce. 

Nie znam niemieckiego, ale moje oko językowca zauważyło, że nazwy geograficzne po niemiecku często są zlepkiem, w którym druga część wyrazu to określenie geograficzne np "tal" to dolina, "see" - jezioro, byłam bardzo ciekawa, czy "klamm" to wąwóz, oraz czym jest słowo garnitzen.

Okazało się, że miałam rację - Garnitzenklamm to nic innego "garnirunek" czyli jarzynki, czy zielenina, którą potrawa jest ozdobiona i "klamm" - to "wąwóz". Czyli po prostu garnirowany wąwóz, lub mniej dosłownie Zdobny Wąwóz, czy jakoś tak :D

Do następnego poczytania!

czytaj dalej

Nasze podróże z dziećmi: Austria

Do ostatniej chwili wahaliśmy się. Szczególnie ja. Wyjeżdżać, czy nie ... A jeżeli wyruszyć, jak co roku, na rodzinny road trip to gdzie? I tak wybraliśmy Austrię. 

Jest tam to co lubimy - góry, bardzo dobra infrastruktura dla podróżujących tak jak my, z campingu na camping. Są krystalicznie czyste jeziora, doskonale przygotowane ścieżki rowerowe, przy dobrej pogodzie można zrobić świetne zdjęcia i oczywiście są ....via ferraty.

To nie był nasz pierwszy wyjazd do Austrii. Zwykle jeździliśmy tam na narty, lub zatrzymywaliśmy się latem na parę dni przejazdem, a głównym celem było południe Europy: Włochy, lub Chorwacja.  

W Austrii byliśmy z dziećmi i rok temu. Wspinaliśmy się po pierwszej w życiu treningowej via ferracie, podziwialiśmy widoki ze szczytu Penken i zachwycaliśmy się jakością ścieżek rowerowych wzdłuż rzeki Ziller. 

info: O tych kilku dniach w Mayrhoffen w Zillertal możecie przeczytać tutaj:  Nasze podróże z dziećmi: Włochy II

W tym roku  na naszą wakacyjną, rodzinną objazdówkę wybraliśmy Karyntię. Wybraliśmy ten region  ze względu na statystyki - przed naszym wyjazdem, były tu tylko dwa aktywne przypadki zachorowań na Covid-19, więc wydawało się, że Austriacy w Karyntii mają koronawirusa pod kontrolą. 

Przyznacie, że sytuacja o niebo lepsza niż w Polsce. 

W kolejnych wpisach będę umieszczała krótkie relacje z naszego wyjazdu. Pokażę wam piękne miejsca w Austrii, które udało się nam zobaczyć, opiszę łatwe via ferraty, które może przejść nawet 9-latka, będzie też trochę o trasach rowerowych. 

Mam nadzieję, że popatrzycie na Austrię inaczej - nie tylko jako na potencjalne miejsce na kolejne #nartyzdziecmi. Do następnego poczytania!

czytaj dalej

Dolomity: via ferraty z dziećmi

Trzeci tydzień naszego wakacyjnego wyjazdu miał być wyzwaniem.
Chcieliśmy zmierzyć się ze wspinaczką na via ferratach w Dolomitach. Z dziećmi.

Pasowałby tu hasztag w stylu #youonlyliveonce (#zyjesieraz) albo #nochallengenofun (#niemawyzwanianiemazabawy)

I uprzedzę pytania: lubimy góry, ale nie jesteśmy zakręceni na wspinaczkę w skałkach i nie spędzamy każdego weekendu z dziećmi na ściance. Jedyny kontakt jaki nasze dzieci miały z uprzężami i karabinkami był wtedy, gdy wspinały się na trasach w parkach linowych… A jednak zdecydowaliśmy, że spróbujemy powspinać się razem z dziećmi w Dolomitach.

Czy 8 letnie dziecko jest w stanie przejść via ferratę? Czy to jest w ogóle bezpieczne dla dzieci? Czy via ferraty są zarezerwowane tylko dla doskonale przygotowanych kondycyjnie pasjonatów wspinaczki? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w dzisiejszym wpisie.


Może ktoś z was po przeczytaniu zacznie zastanawiać się, czy wasze dzieci też byłyby gotowe na takie wyzwanie?:)

czytaj dalej

Trzy jeziora: Garda, Como i Maggiore

Po ciekawym, sportowym tygodniu w Zillertal w Austrii * , drugi tydzień spędziliśmy bardziej turystycznie zwiedzając włoskie miasteczka nad trzema największymi jeziorami Włoch: Gardą, Como i Maggiore. Nie wytrzymaliśmy jednak długo tylko na zwiedzaniu. 

* link do opisu naszej trasy w pierwszym tygodniu tutaj Nasze podróże z dziećmi: Włochy II  

jezioro Garda

Nad Lago Maggiore wyskoczyliśmy na krótki trekking do Parku Narodowego Val Grande, a nad Gardą przejechaliśmy się otwartą w ubiegłym roku trasą rowerową zawieszoną przy skałach przy jeziorze i przeszliśmy z dziećmi łatwą ferratę w Arco.

Dzień siódmy (28/06)

Wizytówka Lago di Como:  Bellagio, Menaggio, Varena

Nasza ocena 4
Atrakcyjność dla dzieci 3

Pierwszym jeziorem, nad którym się zatrzymaliśmy było Lago di Como. Zastanawiałam się, co takiego szczególnego jest właśnie w tym jeziorze, że  wielu określa je jako najpiękniejsze we Włoszech. Oczekiwałam chyba zbyt wiele. Nad Como jest ładnie, ale daleka jestem od obwieszczania całemu światu, że jest to najpiękniejsze jezioro w Europie, bo takie opinie też słyszałam.

Czy zwiedzanie Menaggio, Bellagio i Vareny podobało się dzieciom? Niekoniecznie. Miasteczka te, w odczuciu dzieci, nie wyróżniały się niczym szczególnym. 

Spacer promenadą nad brzegiem jeziora, czy spacer wąskimi, brukowanymi uliczkami, zakupy,  oglądanie wystaw, czy późna kolacja w restauracji z widokiem na jezioro niekoniecznie znajdują się na liście ,,Najfajniejszych rzeczy, które podczas wakacji chciałaby robić 8latka."

Więcej szczegółów o Bellagio. Menaggio i Varennie nad Como pojawi się wkrótce w oddzielnym wpisie.

Dzień ósmy (29/07)

Wracamy w góry: Lodowiec Morteratsch 

Passo del Bernina 2 330 m npm

Nasza ocena 5
Atrakcyjność dla dzieci 5

Po najgorszej nocy, jaką kiedykolwiek przeżyłam we Włoszech, czy na południu Europy (brak wiatru, wysoka wilgotność powietrza, brak klimatyzacji i przede wszystkim komary) kolejny dzień również zapowiadał się na gorący, duszny i bezwietrzny. 

wskazówka: jeżeli wybieracie się nad Lago di Como latem koniecznie upewnijcie się, że w waszym hotelu, lub innym miejscu zakwaterowania jest działająca klimatyzacja. Gdy wybieracie campingi, czy hotele w północnej części jeziora zabierzcie preparaty odstraszające komary, zadbajcie o moskitiery. Ujścia rzek do jeziora Como na północy to świetne miejsce do namnażania się komarów, tym bardziej, że na rozlewiskach między jeziorem Como, a Jeziorem Mezzola utworzono Rezerwat Pian di Spagna e Lago di Mezzola. 

Miejsce piękne, ptasie siedliska, miejsce żerowania gadów i płazów, ale trzciny i mokradła to perfekcyjne okolice także dla komarów.

Był to okres upałów, które objęły całą Europę, kiedy to temperatury sięgały 40 stopni. W Polsce również mieliśmy wtedy tygodnie z ponad 30 stopniowymi upałami.

Przy takiej pogodzie zupełnie nie mieliśmy ochoty na zwiedzanie nawet najbardziej urokliwych miasteczek. W zasadzie zostawało nam leżenie plackiem nad jeziorem, lub na leżaku basenowym, co jest dla nas najgorszą możliwą formą wypoczynku ;)

Zostawiliśmy więc Lago di Como z parnym, stojącym powietrzem i uciekliśmy do … Szwajcarii. To zabawne, ale szukając znośnych temperatur wróciliśmy znowu w góry. 

Passo del Bernina

Dzień ten był zupełnie nielogiczny – cofnęliśmy się 80 km do Szwajcarii, by po raz drugi przejechać agrafkami tą samą trasą, przez przełęcz Maloja. Zdecydowaliśmy się na krótki (około godzina w jedną stronę) i łatwy trekking do lodowca Morteratsch. 

Lodowiec Morteratsch z dziećmi

Szlak do lodowca Morteratsch zaczyna się w Pontresina, gdzie znajduje się też parking (płatny – są parkometry). Gdy wysiedliśmy z auta, odetchnęliśmy z ulgą, było ciepło i słonecznie, ale nie upalnie. Idealnie. 

Na początku trasy do lodowca w małej, drewnianej skrzynce znaleźliśmy bezpłatne książeczki dla dzieci(po włosku/niemiecku i angielsku) o duszku z lodowca. Na kolejnych etapach szlaku  zdobywało się kolejną literkę (używając dziurkacza przy wyznaczonych stacjach) – tak by na końcu odgadnąć hasło. Bardzo fajny pomysł motywujący nawet małe dzieci do wędrówki. 

Z pewnością duszek zmotywował naszą 8latkę! Tym bardziej, że według informacji w książeczce na pobliskim campingu można było odebrać symboliczną nagrodę za odgadnięcie hasła.

Gdybyśmy wcześniej wiedzieli o tak fajnym miejscu na trekking dla dzieci, inaczej zaplanowalibyśmy trasę z Austrii. Jeżeli więc wybieracie się przez Szwajcarię nad Lago di Como i szukacie ciekawych atrakcji dla dzieci po drodze – lodowiec Morteratsch może być właśnie tym, czego szukacie!

Dzień 9 (30/06)

Lago Maggiore: Camping Village Isolino

Nasza ocena campingu 3 z dłuuuugim minusem
Atrakcyjność dla dzieci  3 (dla maluszków 6)

W niedzielę przemieściliśmy się nad kolejne jezioro: Lago Maggiore. Liczyliśmy na to, że późnym popołudniem zwolnią się już piazzole po weekendowym najeździe.
Dlaczego wybraliśmy właśnie camping Village Isolino? Nie planowaliśmy w tym roku wizyty w aquaparku, a na zdjęciach znajomych, którzy spędzili tam kilka dni w ubiegłym roku, oraz na stronie campingu były fajne, kolorowe baseny, place zabaw i tereny sportowe. To nie to samo co aquapark, ale wydawało mi się, że po campingach ze zwykłymi basenami, taki  basen jak na Isolino na pewno spodoba się naszym dzieciakom.

Nie wzięłam tylko pod uwagę pewnego istotnego szczegółu, a właściwie dwóch. Po pierwsze, na Isolino dzieci do lat 2 przebywają za darmo. W terminie, w którym byliśmy na campingu Isolino również i dzieci do lat 5 miały darmowy pobyt. W praktyce oznacza to, że mamy jasno zdefiniowaną grupę przyjeżdżająca właśnie na ten camping.

wskazówka: Camping Village Isolino to dobra miejscówka dla rodzin z dziećmi do lat 5. Dostosowane baseny, place zabaw i wieczorne animacje podobają się maluchom. Dodatkowo dzieci 0-2 przebywają tam za darmo, czyli w praktyce do ukończenia 3 lat. Za starsze dzieci – od 3 do 5 lat, płacicie 8.50 euro, ale TYLKO w wysokim sezonie (09 lipca - 20 sierpnia 2019).

Camping Village Isolino poza weekendem

Drugi szczegół, trafiliśmy na sezon z promocją weekendową. Skala zainteresowania promocją – ogromna! Doświadczenie zdobyte przez nas – bezcenne : )

O Camping Village Isolino możecie przeczytać na oficjalnej stronie campingu tutaj Camping Isolino Trzeba przyznać, że zdjęcie basenów na campingu, zrobione z drona, które zobaczycie na stronie głównej jest bardzo efektowne.

Dzień dziesiąty (01/07)

Cicogna: szlak wody w Parku Narodowym Val Grande

Nasza ocena szlaku 4 z bardzo prawdopodobną oceną 6 dla Val Grande
Atrakcyjność dla dzieci 4

Cały dzień postanowiliśmy spędzić bardziej aktywnie na szlaku wzdłuż górskiego strumienia w Parku Narodowym Val Grande. 

W Val Grande chcieliśmy wybrać coś krótkiego i łatwego, co nadawałoby się na górską wędrówkę z dziećmi latem. Wielogodzinny trekking po otwartej przestrzeni, przy temperaturze 30 stopni i słonecznej pogodzie jest bardzo męczący, a przy braku odpowiedniego nawodnienia może być niebezpieczny.

Licząc na cień drzew i chłód bijący od górskiego strumienia, wybraliśmy szlak wody. Podobnym szlakiem szliśmy kiedyś w Słowenii w upalny dzień i było naprawdę przyjemnie chłodno i dodatkowo dzieciaki mogły pobawić się i ochłodzić nad strumieniem. 

Nie do końca było to to, co w Słowenii, ale ...spadł deszcz, a właściwie złapała nas ulewa i temperatura spadła do 23 stopni!

wskazówka: Val Grande jest rezerwatem, gdy udajecie się tam na trekking musicie się przygotować. Pomijam ubranie, wygodne buty, bo to oczywiste, ale  ważne jest by zabrać przede wszystkim wodę i prowiant, szczególnie jeżeli idziecie na całodniową wycieczkę.

Panorama z Mottarone za 20 euro

Nasza ocena 5
Atrakcyjność dla dzieci 4

Wieczorem, zupełnie spontanicznie, postanowiliśmy zobaczyć zachód słońca ze szczytu Mottarone.
Szczyt Mottarone jest bardzo popularny i zupełnie ucywilizowany. Pod tym względem podobny jest trochę do Gubałówki w Tatrach, ale jednak wszystko trochę na mniejszą skalę. 

Tak jak na Gubałówkę, tak i na Mottarone można łatwo się dostać  - w klapkach i balerinach ;) Wystarczy kupić bilet na kolejkę (po włosku jest to Funivia Stresa-Alpino-Mottarone)w miejscowości Stresa nieopodal przystani Carciano, wsiąść do wagonika kolejki, potem przesiąść się na stacji pośredniej Alpino na następną kolejkę i na końcu na dwuosobowy narciarski wyciąg krzesełkowy Mottarone Vetta.

O kolejce na Mottarone przeczytace na stronie Mottarone

Ceny biletów nie są niskie - bilet normalny w dwie strony to 20 euro, bilet dla dzieci od 4 do 12 lat  12 euro (np rodzina jak nasza 2+2 to 64euro). Można też kupić bilet taniej na krótszy przejazd i podejść o własnych siłach. 

Kolejka na Mottarone w 20 minut wwiezie was na szczyt, czyli na 1491 m npm  (dla porównania Gubałówka ma 1126 m npm) . Bez problemu, bez potu, zdartych pięt i wielogodzinnego podchodzenia.  Oczywiście wejść o własnych siłach szlakiem też można, tak jak i na Gubałówkę. Na szczycie Mottarone dostaniecie fenomenalne widoki w gratisie. Nie tylko na Lago Maggiore, ale i inne jeziora i Alpy Szwajcarskie. 

Jeżeli będziecie chcieli coś zjeść, czy wypić mocne espresso – na Mottarone jest też i restauracja. Dla dzieci rzuca się w oczy dodatkowa atrakcja, oczywiście za dodatkową opłatą : tor zjazdowy jak w parku rozrywki. 

wskazówka: o torze zjazdowym, cenach, godzinach otwarcia możecie przeczytać tutaj Alpyland

Początkowo myśleliśmy o tym, by wjechać na Mottarone z rowerami. Dobrze, że tego nie zrobiliśmy, bo zjazd szosą nie byłby zbyt bezpieczny, bo zbyt szybki, dla 8letniego dziecka. Przynajmniej dla takiego jak nasza Gusia, która lubi szybkość i niekoniecznie dobrze ocenia swoje możliwości hamowania.  

Ponieważ było już późno i kolejka nie działała, na Motterone dotarliśmy autem i … byliśmy tam kompletnie sami, nie licząc owiec, o których obecności świadczyły pobrzękiwania pasterskich dzwonków. Około 21.00 wszystko było już zamknięte i wymarłe. 

O tym, że przez szczyt przeszły setki stóp świadczyły jedynie pełne kosze na śmieci i głęboko wydeptane w ziemi ścieżki biegnące od niewielkiego parkingu przy drodze do masztów telekomunikacyjnych na szczycie.

Mnie się podobała ta ,,samotność na szczycie", chociaż po zapadnięciu zmroku szybko zaczęło się robić zimno. W oddali widzieliśmy zapalające się światła w miasteczkach nad Lago Maggiore i ciemne, deszczowe chmury, które zaczęły nasuwać się na alpejskie szczyty. 

Muszę przyznać, że panorama na Lago Maggiore z Motterone jest jedną z najbardziej rozległych i najładniejszych jakie kiedykolwiek widziałam. Nie wiem jak to wygląda w ciągu dnia, gdy jest więcej turystów, może jest tu gęsto od ludzi. Niemniej jednak potrafię sobie wyobrazić te panoramy przy ładnej pogodzie i chmurkach na niebie – super materiał na zdjęcia. 

Dzień 11 (02/07)

Lago Maggiore wyspy: Isola Bella oraz Isola dei Pescatori

Nasza ocena:4
Atrakcyjność dla dzieci: 4

Wycieczki na wyspy na Lago Maggiore są obowiązkowym punktem dla turystów przyjeżdżających w te okolice. Na wyspy: Isola Bella, Isola dei Pescatori i Isola Superiore można dostać się kupując bilet u prywatnego przewoźnika, jak i kupując bilet na transport publiczny. 

Byliśmy z dziećmi i w ogrodach na Isola Bella i na wąskiej wyspie rybaków Isola dei Pescatori. Więcej o tym, jak wyglądają te wysepki i jak się na nie dostać już wkrótce w kolejnym wpisie!

Dzień 12 (03/07)

Inna, lepsza strona Lago di Garda

Nasza ocena 5+
Atrakcyjność dla dzieci 5+

Tego dnia przenieśliśmy się nad północną Gardę. Jezioro Garda, największe jezioro we Włoszech, wygląda rzeczywiście imponująco, szczególnie w północnej części. Dwa lata temu, podczas naszej pierwszej objazdówki, też zatrzymaliśmy się na kilka dni nad Gardą, ale na południowo-wschodnim brzegu jeziora,  w okolicach Lasize. * 

Szczerze mówiąc, nie byłam zachwycona tamtą częścią jeziora. Jednak północny brzeg Lago di Garda, w porównaniu z brzegiem południowym, to zupełnie inna jakość. 

* o tym, dlaczego niezbyt podobało mi się nad południowo-wschodnią Gardą możecie przeczytać w tym wpisie:Jezioro Garda z dziećmi

Dzień 13 (04/07)

Arco: Via ferrata dla początkujących

Nasza ocena 5
Atrakcyjność dla dzieci 4

To był dzień naszej pierwszej włoskiej via ferraty. Wybraliśmy łatwą ferratę w Arco. Krótkie 10-15 minutowe podejście już w uprzężach i kaskach i zaczęliśmy się wspinać. Na tej ferracie ruch był zdecydowanie większy niż na ferracie w Austrii. Głównie byli to Czesi 20+ , z tego co zauważyłam, z małym doświadczeniem we wspinaczce, więc wspinali się dosyć wolno. 

My też nie mieliśmy doświadczenia z ferratami, ale sporo chodziliśmy po Tatrach, dlatego ferrata w Arco wydawała nam się łatwa i szybka do przejścia. Chociaż część przejść na tej ferracie była bezpieczna (nie wiem, co musiałoby się stać, by z nich odpaść, a mam wyobraźnię i zawsze widzę ten czarniejszy scenariusz) pilnowaliśmy, by dzieci zawsze były przypięte, chociaż Piotrek (12 lat) pytał w niektórych momentach, czy on MUSI się tu wpinać.  

Na tej ferracie mijaliśmy około 5-letnią Marlenkę, Czeszkę, którą ambitny tata sam przepinał i  instruował co chwilę: Marlenko teraz postaw nóżkę tutaj, teraz cię podciągnę, złap się tutaj . Moim zdaniem to już trochę przesada, by 5-latkę, która nie jest samodzielna na szlaku, pchać na via ferratę…

Limone sul Garda: rowerem nad Gardą

Nasza ocena 6

Atrakcyjność dla dzieci 5

Po południu wybraliśmy się do Limone sul Garda, by przejechać otwartą w ubiegłym roku ścieżką rowerową zawieszoną nad Gardą. Jest to właściwie ścieżka rowerowo-spacerowa z Limone sul Garda. Limone to jedno z ładniejszych miasteczek nad Gardą, bardzo urokliwe, ale też pełno w nim turystów. Chętnie bym tam jeszcze wróciła, niekoniecznie w sezonie.

Tak jak zaplanowaliśmy, mimo zbierających się deszczowych chmur, postanowiliśmy przejechać widokową ścieżką nad Gardą. Rowerem łatwiej jest zawrócić, gdyby nagle lunęło, poza tym szybciej pokonuje się odległość. Na spacer pieszo przy takiej pogodzie mało kto się zdecyduje. W pewnym sensie ryzyko deszczu i burzy sprawiło, że ścieżka opustoszała. Minęliśmy dosłownie kilka osób.

Gdy wracaliśmy zaczęło kropić i cicho grzmieć w oddali. Przeczuwając, że zanosi się na większy deszcz, wdrożyliśmy w życie plan B. Rozdzieliliśmy się, ja z dziećmi jechałam ich tempem, a  mąż szybciej pojechał po samochód, by odebrać nas w połowie drogi, przy wjeździe na rowerową ścieżkę. Z dziećmi nie zdążylibyśmy przed większym deszczem przejechać jeszcze przez Limone na parking, gdzie zostawiliśmy auto. A tak zmokliśmy, ale tylko trochę ;) 

Późnym wieczorem, już po burzy, znowu wsiedliśmy na rowery i pojechaliśmy do Riva del Garda. Byłam pod wrażeniem ścieżek rowerowych (rowerowo-pieszych) nad północną Gardą. 

Tam rzeczywiście można sobie rekreacyjnie pojeździć od miasteczka do miasteczka z dziećmi. Można zatrzymać się na chwilę na kamienistej plaży, dzieci mogą pobawić się, pohuśtać, czy poskakać na trampolinach na placach zabaw. Jest dużo ludzi, to fakt, ale tak jest zawsze nad Gardą w sezonie.

Dzień 14 (05/07) 

Czas na Dolomity!

Z żalem zostawiliśmy Lago di Garda, bo byliśmy tam tylko dwie noce. Przemieściliśmy się na kolejny camping, już w Dolomitach. 

Po przyjeździe, na popołudnie zaplanowaliśmy przejście z dziećmi via ferratą Giovanni Barbara, pod wodospadem, o której dowiedzieliśmy się z bloga https://spiekua.pl Ale o tym i o innych via ferratach, które przeszliśmy z dziećmi już w następnym wpisie.

Chcecie wiedzieć kiedy pojawi się kolejny wpis? Odsyłam was do obserwowania/polubienia naszej strony na facebooku, tam umieszczam info o nowych wpisach (link w pasku bocznym, lub na dole przy przeglądaniu strony na telefonie)

Jeżeli byliście w tych samych miejscach i chcecie podzielić się swoimi wrażeniami, albo macie jakieś pytania, formularz komentarzy znajdziecie poniżej. 

Aby wasz komentarz nie został potraktowany jak spam, podpiszcie go! Wystarczy imię, lub nick.

czytaj dalej

Nasze podróże z dziećmi: Austria i Północne Włochy

W tym roku na nasz wakacyjny road trip znowu wybraliśmy Włochy. We Włoszech jest wszystko to, co lubimy: zróżnicowane krajobrazy, fantastyczna infrastruktura turystyczna dla podróżujących tak jak my z miejsca na miejsce, pyszna kuchnia, słońce i góry. Nasze dzieci, jak większość dzieci, kochają baseny, pizzę i lody.

U mnie Włochy punktują również i za język – co prawda jestem na etapie początkującym, ale nawet podstawowa znajomość włoskiego robi różnicę. Uwielbiam te okazje do mówienia po włosku, uwielbiam oleandry i ciepłe wieczory. 

Dodatkowo odległość do pokonania jest akceptowalna, by jak najmniej czasu tracić na dojazd. Włochy są po prostu idealne. Nasz pierwszy włoski roadtrip zrobiliśmy dwa lata temu, wtedy celem była Toskania, w tym roku wybraliśmy Włochy północne: Dolomity i via ferraty. 

wskazówka: o naszym pierwszym wyjeździe do Włoch i Toskanii możecie przeczytać tutaj: Nasze podróże z dziećmi: Włochy 

Via ferrata – ,,żelazna droga” to trasa wspinaczkowa z łańcuchami, klamrami, drabinami…brzmi poważnie.  W tym roku chcieliśmy przekonać się, czy w ogóle są jakieś łatwe ferraty w Dolomitach, które można przejść ze starszymi dziećmi (u nas Agatka prawie 8 lat i Piotrek 12).

Oprócz tego ja chciałam zobaczyć włoskie jeziora: Maggiore i Como, o których tyle czytałam i którymi tyle osób się zachwyca. Chcieliśmy też powrócić nad Gardę i do Wenecji. Jak zwykle będą pojawiały się posty z większą ilością szczegółów. 

Informacje o nowych postach pojawiają się też na naszej stronie na facebooku, jeżeli chcecie  być na bieżąco - link w pasku bocznym. 

Jak zwykle do krótkich opisów miejsc, w których byliśmy z dziećmi dołączamy nasze oceny (w skali 1-6) Pamiętajcie, że to są nasze subiektywne opinie i odczucia, na które wpływa przede wszystkim to, co lubimy ( aktywny wypoczynek, malownicze krajobrazy, bardziej poza miastem niż w mieście) i czego nie lubimy podczas wyjazdów (tłumy, głośne nocne życie, duże miasta)

Co oznaczają oceny w skali 1-6?

6 (miejsce wyjątkowe) oznacza, że miasto/miejsce wydało nam się na tyle wyjątkowe, że chętnie byśmy tam jeszcze wrócili. Z reguły miejsca, które są przepełnione turystami są przez nas oceniane niżej, nawet jeżeli same w sobie są interesujące. 

5 (polecamy) miasta/miejsca, które polecilibyśmy znajomym tam się wybierającym

4 (ok) warto zobaczyć, aczkolwiek jest trochę minusów
3 (nic szczególnego) miasto/miejsce, które nie zrobiło na nas wrażenia
2 (można sobie darować)
1 szczerze to nie sądzę, że tę ocenę kiedykolwiek wystawimy, ale kto wie...

atrakcyjność dla dzieci w skali 1-6
Ocenialiśmy miejsca/parki rozrywki i inne atrakcje/trasy rowerowe, szlaki górskie pod kątem dzieci (u nas 8 i 12 lat)

Dzień pierwszy (22/06) zaczynamy!

W tym roku dojazd do Włoch podzieliliśmy sobie na trzy części.

Pierwszy przystanek zrobiliśmy tuż przy polsko-niemieckiej granicy na campingu w okolicach Złotoryi. Osiem godzin w aucie wystarczyło i nam i dzieciakom.

Po straszliwie upalnym czerwcu w mieście, pladze komarów i wypalającym wszystko słońcu, dojazd na camping w wiejskiej, sielskiej okolicy, gdzie pagórki, lasy i pelargonie w oknach chylących się chatek, był właśnie tym, czego nam było trzeba.

Camping, zadziwiająco pusty, miał wszystko, czego potrzebowaliśmy. Agatka zachwycona zwierzętami (króliki, kucyki, lamy, osiołki, owce you name it) dokarmiała papużki i króliczki, Piotrek mógł pograć w siatkówkę i ping ponga. Był nawet plac zabaw. Krótka wycieczka rowerowa przez pola pokolorowane makami i chabrami, przypomniała nam o tym, jak pięknie jest też i w Polsce.

Dzień drugi (23/06)

Zgorzelec – Mayrhofen, Austria (726km)

To była długa podróż... Do Mayrhoffen dotarliśmy przed 22.00. Obawialiśmy się, czy zdążymy przed zamknięciem wjazdu na camping – Austriacy i Niemcy są bardzo sumienni. Jeżeli się spóźnisz, nawet 5 minut – nie wjedziesz. 

Oczywiście moglibyśmy rozłożyć przyczepę, przenocować i wjechać na camping rano, ale zależało nam na podłączeniu się do prądu. Na szczęście szlaban był podniesiony i wjechaliśmy na kemping 21:50. Zresztą coś z tym szlabanem było nie tak, bo ani razu podczas naszego pobytu nie widziałam go opuszczonym, ale nigdy przenigdy nie liczyłabym na to, że w Austrii coś takiego się powtórzy. Porządek musi być: 22.00 zakaz ruchu i tak też jest. 

Dzień trzeci (24/06)

Austriacka rozgrzewka. Nie takie ferraty straszne jak je malują  

Via ferrata Klettersteig 

trasa rowerowa w Mayrhofen

Nasza ocena: 5
Atrakcyjność dla dzieci 6

Przywitał nas piękny dzień i przyjemne górskie powietrze. Tak jak zaplanowaliśmy, po śniadaniu zebraliśmy sprzęt wspinaczkowy i ruszyliśmy w kierunku naszej pierwszej, treningowej via ferraty, o której przeczytałam tutaj (polecam wam opis tej ferraty dla dzieci i fotorelację ze wspinaczki) : One more trip

Było w porządku, dzieci dały sobie radę, ja również : ) Mieliśmy okazję przyjrzeć się jak radzi sobie podczas wspinaczki nasza prawie 8 latka. Pierwszego dnia w Mayrhofen pokonaliśmy, jak się okazało, 3/4 tej via ferraty. Myśleliśmy, że to dopiero połowa, a niestety upał dał się nam we znaki i dzieci marzyły tylko o basenie na campingu i lodach, tak więc pozostałą, krótszą cześć trasy przeszliśmy dwa dni później. 

Byłam bardzo dumna z dzieciaków. Poradziły sobie świetnie na ferracie, więc była nadzieja, że i we Włoszech się wspólnie powspinamy.

Dzień czwarty (25/06)

Ośrodek narciarski Penken latem

Nasza ocena:  6
Atrakcyjność dla dzieci: 5 (zjazd rowerowy z Penken tylko dla starszych dzieci)

Drugiego dnia naszego pobytu w Mayrhofen miał być szczyt upałów – 34 stopnie (!) postanowiliśmy więc uciec jak najwyżej. Wjechaliśmy kolejką narciarską na 2 100 m npm na szczyt Penken (dla porównania Kasprowy w Tatrach ma 1 987m npm) 

Oczywiście zabraliśmy rowery, licząc na to, że pojeździmy z dziećmi po ścieżkach wzdłuż grzbietów, tak jak to obiecywały foldery z atrakcjami Penken. Dzieci miały wielką ochotę na zabawę w dużych, przezroczystych kulach na jeziorku na szczycie. Niestety przed sezonem kule wodne nie działały, ale dwa fajne place zabaw plus jedna linia do zabawy wodą zupełnie dzieciakom wystarczyły.

W porównaniu z dusznym gorącem doliny, na 2 100m npm było rewelacyjnie – 22 stopnie, słońce i bezchmurne niebo, idealna widoczność i wspaniałe widoki. Żałowałam, że nie zabrałam jakiejś książki, bo mogłabym spędzić tam w cieniu pół dnia. Okazało się, że nie tylko my uciekliśmy do góry przed upałami, ale tłumów nie było. Po wczesnym obiedzie ruszyliśmy na wycieczkę rowerową.

Bo to Tyrol właśnie!

Ścieżka rowerowa, którą jechaliśmy była bardzo widokowa, ale jak każda ścieżka w górach, miała też podjazdy, co prawda nie jakieś zabójczo strome, ale jednak. Po niecałej godzinie nastąpiło małe załamanie u najmłodszego ogniwa, że ciężko, że gorąco, że wolałabym popływać i kiedy na lody, gdzie my właściwie jedziemy i jak długo jeszcze. Odpowiedź, że jedziemy tak sobie pojeździć i podziwiać góry i górskie łąki nie jest odpowiedzią właściwą. Dla młodszych dzieci to abstrakcja : )

Tak więc moja wycieczka musiała zakończyć się wcześniej. Zgodnie z planem, wróciłam z Agusią kolejką do doliny. Piotrek (12lat) wolał zjechać z tatą trasą rowerową. Zjazd ten zajął im dosyć długo ze względu na trudniejsze odcinki, kiedy to po prostu musieli jechać wolno, a bywało, że Piotrek wolał rower przeprowadzić.

Wieczorem pojechaliśmy zobaczyć Most Diabła Toefelsbrucke.

Dzień piąty (26/06)

Trasa rowerowa wzdłuż Zillertal

Nasza ocena 4
Atrakcyjność dla dzieci 5 (za baseny i plac zabaw)

Zaplanowaliśmy wycieczkę trasą rowerową w dół doliny, wzdłuż górskiej rzeki Ziller. Wycieczka wygodna i mało męcząca. Ta jasna droga wzdłuż rzeki na zdjęciu powyżej to właśnie trasa rowerowa, którą jechaliśmy z dziećmi. Tym razem mieliśmy cel - basen miejski ze zjeżdżalnią.

W Austrii ścieżki rowerowe są idealnie przygotowane na wycieczki dla rodzin z dziećmi, po drodze mogliśmy zatrzymać się i na zacienionym placu zabaw i na lody i na basenie miejskim. Na placu zabaw można było napełnić bidony zimną, źródlaną wodą - super.

O tym, jak bardzo Austriacy dbają o infrastrukturę dla rowerzystów świadczy to, że osobiście widzieliśmy, jak przycinano łąkową trawę, by nie wrastała na ścieżki rowerowe. Oczywiście potem ścieżki czyszczono dmuchawami. Takie rzeczy to tylko w Austrii : )

Dotarliśmy do Aschau im Zillertal - trasa z Mayrhofen na 12 i pół kilometra - dobry wynik dla naszej prawie 8-latki :) Powrót do Mayrhofen pociągiem.

Dzień szósty (27/06) ruszamy nad jezioro Como

Kończymy via ferratę Klettersteig

Nasza ocena 5
Atrakcyjność dla dzieci 5

Nasz ostatni dzień w Mayrhofen postanowiliśmy wykorzystać na dokończenie via ferraty sprzed dwóch dni. Do miejsca, gdzie poprzednio skończyliśmy doszliśmy zwykłym górskim szlakiem, tam założyliśmy uprzęże i kontynuowaliśmy wspinaczkę.

Jednak wspinaczka latem jest znacznie większym wyzwaniem niż wspinaczka, czy wędrówki po górach poza sezonem największych upałów. Później ruszyliśmy do Włoch prze Szwajcarię...

Przejechaliśmy z Mayrhofen w Austrii do Domaso nad jeziorem Como. Przyznam, że po tygodniu w górach, chłodnych wieczorach, rześkich porankach i upalnych dniach przeskoczyliśmy nagle w tryb ciepłe, wilgotne wieczory, słoneczne i bardzo ciepłe poranki i upalne dni bez wiatru, z wysoką wilgotnością powietrza.

Pierwsza doba była trudna i zaczynaliśmy tęsknić za chłodniejszymi, górskimi nocami. Tym bardziej, że nad Como, oprócz dużej wilgotności powietrza, nie było najmniejszego chociaż wiatru.
Na taką pogodę trafiliśmy.

Było za to sporo krwiopijczych komarów, moskitiery musiały być zaciągnięte, co przy braku wiatru zupełnie nie pomaga przetrwać. W takich miejscach brak klimatyzacji w przyczepie, czy kamperze, zresztą wszędzie, daje się we znaki.


O ile pierwszy tydzień w Austrii upłynął nam pod znakiem wycieczek rowerowych i górskich, to tydzień drugi był już bardziej wypoczynkowo-turystyczny – zbieraliśmy siły przed Dolomitami…

O naszej trasie w drugim tygodniu przeczytacie tutaj: Trzy jeziora: Garda, Como i Maggiore

Chcecie wiedzieć kiedy pojawi się kolejny wpis? Odsyłam was do obserwowania/polubienia naszej strony na facebooku, tam umieszczam info o nowych wpisach (link w pasku bocznym, lub na dole)

Jeżeli byliście w tych samych miejscach i chcecie podzielić się swoimi wrażeniami, albo macie jakieś pytania, formularz komentarzy znajdziecie poniżej. 

Aby wasz komentarz nie został potraktowany jak spam, podpiszcie go! Wystarczy imię, lub nick.

czytaj dalej

A jak audiobook

Audiobooki dla dzieci: nasz sposób na długą podróż

Samolot, czy samochód? Część z was zawsze wybierze samolot, bo szybciej i , patrząc na statystyki, bezpieczniej. My, wyjeżdżając z dziećmi, zawsze wybieramy samochód, bo daje nam więcej wolności.

Ale podróż autem ma też swoje minusy. Zawsze powtarzam, że najgorsze są dojazdy, kilometry do pokonania wzdłuż autostrad, korki na obwodnicach dużych miast...

Przyznacie chyba że długa i monotonna podróż autem jest wyzwaniem dla dzieci, szczególnie tych energicznych i ruchliwych.

W tym wpisie przeczytacie o naszym sposobie na to, jak wygrać z nudą na tak niewielkiej przestrzeni, której granice wyznacza karoseria i co poza tabletami i telefonami zaproponować dzieciom, by kilkusetkilometrowa podróż nie dłużyła się tak strasznie.

Jak długo jeszcze?

Pierwsze godziny podróży są zwykle najtrudniejsze. Większość młodszych dzieci wykazuje się zupełnym brakiem zrozumienia dla zestresowanych rodziców i zasypuje ich następującymi pytaniami  - i to w niewielkich odstępach czasowych 

kiedy dojedziemy – pytanie nieśmiertelne. Nieważne, że dopiero pół godziny temu wyjechaliście, a trasa zaplanowana jest na co najmniej 400km, przecież każde dziecko wie, że wasz zapakowany po dach samochód porusza się z prędkością światła

kiedy będzie postój – najlepiej co chwilę i przy jakimś placu zabaw, bo przecież przy autostradzie co 20 km jest jakiś plac zabaw, jasne.

kiedy zatrzymamy się, by coś zjeść? Jestem głodna … no tak, przecież jedliście godzinę temu, dziwnym trafem przemiana materii u dzieci nagle w aucie przyspiesza..

Dzieci w aucie się po prostu nudzą. Pomijam dzieci wyjątkowe, które potrafią z zaciekawieniem przez całą podróż oglądać mijane krajobrazy przy autostradzie, śpiewając przy tym Starego Donalda, który miał tę słynną farmę (po raz 10).

Długa podróż autem to niemałe wyzwanie dla dzieci

Długa i monotonna podróż autem z dziećmi to często wyzwanie i dla rodziców. Spora ich grupa od razu po zamknięciu drzwi auta wręcza dzieciom tablety, czy telefony, bo tak jest najłatwiej.

Nie jestem wrogiem tabletów, czy telefonów. My również pozwalamy dzieciom, które są już starsze, bawić się aplikacjami i grami podczas podróży autem. Ale jestem zdecydowanie przeciwna graniu, czy oglądaniu filmów bez ograniczeń.

Tym bardziej, że, jak twierdzą okuliści, nie ma nic gorszego dla dziecięcego wzroku niż długie wpatrywanie się w mały ekran smartfona.

A jak Astrid Lindgren

Na różnych stronach i blogach parentingowych pojawiają się czasem listy zabaw i gadżetów dla dzieci, które można wykorzystać podczas jazdy samochodem, jako alternatywę dla tabletów.

Niestety, większość z tych propozycji zdecydowanie przegra w konfrontacji z grami na tablet, czy smartfon.

Co sprawdza się u nas? Audiobooki! Nie wyobrażam sobie kilkunastogodzinnej podróży bez audiobooka. W zasadzie poza dokumentami, telefonem, pieniędzmi i lekarstwami, audiobooki są kolejną pozycją na mojej checkliście na kilka minut przed długim wyjazdem.

Podczas naszych długich podróży zawsze wspólnie czegoś słuchamy. Zwykle zabieramy kilka audiobooków, bo z doświadczenia wiem, że nie jest łatwo wybrać coś do słuchania tak, by spodobało się to i starszym i młodszym dzieciom.

U nas różnica wieku między dziećmi to 4 lata i czasem musimy wypracować jakiś kompromis pomiędzy klimatami pasującymi młodszej córce i bardziej poważnymi i ciekawymi tematami, które mogłyby zainteresować naszego syna.

Wskazówka: Gdy różnica wieku jest znacząca, oczywistym  rozwiązaniem mogą być słuchawki – każde dziecko słucha swojego audiobooka. Ale polecamy wam jednak wspólne słuchanie audiobooków podczas podróży!

Wspólne, rodzinne słuchanie audiobooka podczas jazdy samochodem ma wiele zalet. Często w trakcie słuchania pojawiają się pytania, można od razu dzieciom coś wyjaśnić, można wspólnie wymyślać co się zdarzy w następnym rozdziale. A kilometry mijają…

Poniżej znajdziecie listę audiobooków, które przesłuchaliśmy z dziećmi podczas naszych rodzinnych road tripów. Dodam, że ten wpis o audiobookach stworzyłam zupełnie spontanicznie. Pomyślałam sobie, że dobre treści warte są rozpowszechniania i polecania.

Może skorzystacie z naszych propozycji i coś wybierzecie!

W części pierwszej przeczytacie o audiobookach na podstawie książek Astrid Lindgren. Pod każdym audiobookiem znajdziecie naszą ocenę i wiek dzieci, którym dany audiobook może się podobać:


Klasyka: dzieci z miasta jadą na wieś

(wiek 7-13)

Astrid Lindgren ,,Dlaczego kąpiesz się w spodniach wujku? ” tytuł oryginalny: My na wyspie Saltkråkan” wydawnictwo Jung-off-ska

Według informacji wydawnictwa dla dzieci 7-13, ale sześciolatkom też może się spodobać, tym bardziej, że jeden z bohaterów, Pelle, ma 6 lat. Chociaż tytuł jest dziwny nie zniechęcajcie się – zostanie on wyjaśniony w audiobooku!

U nas Agatka miała prawie 6, a Piotrek 11 lat i bardzo im się ten audiobook podobał.
Nasza ocena 6/6
Wykonanie 6/6

O czym jest ta książka?

W opisie wydawnictwa przeczytacie, że są to przygody szalonej pięcioosobowej rodzinki ze Sztokholmu, która spędza wakacje w tajemniczym domu na malowniczej wyspie.
Hmm… Zgadzam się tylko z tym, że wyspa jest rzeczywiście malownicza, a rodzinka pięcioosobowa. 

Jednak wcale nie nazwałabym tej rodziny szaloną, chyba, że miarą szaleństwa jest przeprowadzenie się na dwa miesiące ze Sztokholmu do rozpadającego się domu na wyspie, gdzie diabeł mówi dobranoc.
Rodzina musi liczyć się z każdym groszem, dlatego Merkel (ojciec) jest niezwykle dumny z tego, że udaje mu się okazyjnie wynająć dom na całe lato. Okazyjnie, czyli bardzo tanio, tak więc nic dziwnego, że w owym domu wszystko się sypie, odpada, wodę trzeba nosić ze studni i nagrzać, naprawdę niezły klimat, dla współczesnych dzieci coś niesamowitego.

Główni bohaterowie to Merkel - samotny ojciec, trochę taki nieporadny życiowo pisarz, marzyciel-intelektualista, Malin dorosła już córka, która wszystkim matkuje, pozostałe dzieci to Johan i Niklas: bliźniaki, lat kilkanaście, oraz sześcioletni, spokojny Pelle, który marzy o własnym zwierzaku, a zwierzęta kocha do tego stopnia, że hoduje nawet … osy.

Można powiedzieć klasyka: dzieci z miasta jadą na „wieś”, ale te dzieci są inne.
Dzieje się to w zamierzchłych czasach, kiedy to nie było internetu, smartfonów, telewizor był dobrem luksusowym, a dzieci spędzały całe dnie na zewnątrz, bawiąc się w okolicy bez nadzoru i pomocy dorosłych.

Dzieci na wyspie przeżywają mnóstwo wakacyjnych przygód, integrują się z lokalną społecznością, zawierają przyjaźnie z dziećmi z okolicy, jest zabawnie, czasem strasznie, ale zawsze wszystko się dobrze kończy.

Dużą zaletą jest realizm wydarzeń, młodsze dzieci się nie boją (nie ma potworów, magii, czarodziejów itp.) starsze dzieci potrafią odczytać głębsze przesłanie z wielu sytuacji, z którymi mierzą się dzieci z Saltkråkan.

Polecamy, bo naprawdę dobrze się tego słucha! I nie zniechęcajcie się po pierwszym rozdziale.
,,Dlaczego kąpiesz się w spodniach wujku?”  fantastycznie wypełniał nam czas w samochodzie podczas naszego road tripu po północnych Włoszech i Toskanii. Więcej o tym wyjeździe możecie przeczytać tutaj: Nasze podróże z dziećmi: Włochy



Dygresja:
Bardzo dobrze się złożyło, że pani Edyta Jungowska w pewnym momencie swojego życia postanowiła zrealizować swoje marzenie i założyła wydawnictwo Jung-off-ska. Bo  jako ,,bajkoczytacz” odnajduje się w tym co robi naprawdę świetnie!

Przyznam, że jej styl czytania jest bardzo charakterystyczny i początkowo, przy pierwszych rozdziałach ,,Dlaczego kąpiesz się w spodniach wujku?” trochę mnie drażnił ten niski, ochrypły ton, przeciąganie samogłosek, łączenie słów i muzyka w tle, która pojawiała się jakby nie na miejscu.
Ale im dalej w las to … właśnie w tym zaśpiewie w wykonaniu Jungowskiej i dźwiękach w tle był jakiś sens. 

Edyta Jungowska zdecydowanie zasługuje na najwyższą ocenę za swoje interpretacje czytanych książek. Dlaczego? Bo aktorsko świetnie odgrywa czytane role, łącznie ze zmienianiem głosu, co bardzo lubię w audiobookach dla dzieci.

Świetnie buduje atmosferę, perfekcyjnie wybiera książki, które potem opracowuje, a audiobooki w jej wykonaniu podobają się i dla młodszych i starszych dzieci i dla dziewczynek i dla chłopców – po prostu same plusy!



Kryminał dla dzieci, czy to ma sens?

Astrid Lindgren ,,Detektyw Blomkvist"wydawnictwo Jung-off-ska

(wiek 8-13)

U nas Agata miała 7 i pół, a Piotrek prawie 12 lat
Nasza ocena 6/6
Wykonanie 6/6

Agatha Christie dla dzieci. Dorosłych też słuchanie nie będzie męczyć. Historia wciąga,  nawet 12-13 latek będzie słuchał z zainteresowaniem. Tym bardziej, że główny bohater Kalle Blomkvist ma właśnie 13 lat.

Kalle mieszka w małym, sennym miasteczku, gdzie nic się nie dzieje. Chłopiec marzy o tym , by zostać detektywem. Pewnego dnia do domu przyjaciółki Kallego, Ewy Lotty  niespodziewanie przybywa dawno niewidziany wujek, którego zachowanie jest trochę podejrzane. Co więcej, wujek bardzo interesuje się pewną kradzieżą, o której aż huczy w gazetach.  Kalle postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i  ….

Akcja naprawdę wciąga, działa na wyobraźnię, dzieci przeżywają historię bohaterów, te młodsze może za bardzo. Wiecie jak to jest, główny bohater w nocy wchodzi do pokoju, w którym śpi ,,podejrzany” wujek, z zamiarem zdjęcia odcisków palców i….strąca doniczkę ups, a to pech.

Bardzo polecamy: szczególnie dla trochę starszych dzieci. Ten audiobook ,,uratował nam życie” w pewną długą zimową noc, gdy wracaliśmy z Dolomitów i utknęliśmy z dziećmi na przełęczy Brenner. Więcej o tym wyjeździe na narty możecie przeczytać tutaj: Dolomity w styczniu

Audiobooki dla młodszych dzieci

Astrid Lindgren ,,Pippi wchodzi na pokład”
(wiek 4-9 lat)

Nasza ocena : 5/6
Wykonanie 6/6

Chyba wszyscy znają historię Pippi Långstrump, czyli Pippi Pończoszanki.

To dobra propozycja dla młodszych dzieci. Przyznam, że z Pippi mieliśmy problem, bo Piotrek był za duży na ten audiobook i demokratycznie zdecydowaliśmy, że jednak w tak ograniczonej przestrzeni, jak samochód nie można skazywać kogoś na słuchanie czegoś, co wydaje mu się nudne. W efekcie tego audiobooka nie dokończyliśmy. Polecam wam go jednak dla młodszych dzieci. Naszej córce, wówczas prawie 6 letniej, ten audiobook się podobał. Dla 11latka nuuuda i pytanie, czy raczej błagalna prośba: ,,Czy musimy tego słuchać??”

Astrid Lidgren: Karlsson z dachu lata znów
(wiek 6-8 lat)

Nasza ocena 2/6
Wykonanie 6/6


Tym razem mamy historię o 7latku, Svante Svantessonie, który z rodziną mieszka w kamiennicy w Sztokholmie. Svante jest najmłodszym z trójki rodzeństwa. Każdy w jego rodzinie żyje w swoim świecie, starsze rodzeństwo ma swoje problemy, tata ciągle pracuje, a mama zajmuje się domem i też nie poświęca zbyt dużo czasu najmłodszej pociesze. Dlatego Svante czuje się bardzo samotny, tęskni za przyjacielem, zwierzakiem.

W jego życiu pojawia się Karlsson, mały, jowialny człowieczek, który mieszka za kominem na dachu, ma śmigło dzięki któremu lata i wiedzie beztroskie życie wypełnione niedorzecznymi figlami.

Do naszych dzieci ta treść zupełnie nie przemówiła. Po pierwsze Karlsson jest starszym „wujkiem” bardzo małych rozmiarów, ale jednak. Ma nachalny charakter i ogólnie jest głośny, lubi bałaganić i rubasznie się śmiać. Taki latający jakby krasnoludek. Historia mało ciekawa, przynajmniej  dla naszych dzieci.U nas był to zdecydowanie niewypał.

Audiobook porzucony po przesłuchaniu pierwszych rozdziałów.
Może spodobać się młodszym dzieciom, takim, które jeszcze lubią historie z krasnoludkami w tle.


Astrid Lindgren „Lotta z ulicy Awanturników”
(wiek 2-5 lat)
 
Nasza ocena 3/6
Wykonanie 6/6

To krótki audiobook, ma tylko jedną godzinę. A szkoda, bo Lotta jest fantastyczną dziewczynką, z którą łatwo się mniejszym dzieciom identyfikować. Historia może spodobać się młodszym 4-6 letnim dzieciom. Nie jest męcząca dla starszaków, bo audiobook jest krótki, śmieszny i ,,można go przeżyć, ”gdyby na przykład młodsze rodzeństwo chciało posłuchać historii Lotty.

Lotta to dziewczynka o silnym charakterze. Pewnego dnia decyduje się wyprowadzić z domu (historia gryzącego sweterka w tle) i zamieszkuje na strychu u sąsiadki (!) Coś nie do pomyślenia w dzisiejszych czasach prawda? 

Znowu Astrid Lindgren z jej niesłychanym wyczuciem dziecięcego świata. Może spodobać się młodszym dzieciom, szczególnie dziewczynkom o silnym charakterze.

W tym roku też czeka nas długa i monotonna podróż i jestem właśnie w trakcie poszukiwań ciekawych tytułów. Na pewno zabierzemy drugą część Detektywa Blomkvista i Ronję córkę zbójnika.. Jeżeli macie jakieś podpowiedzi to chętnie skorzystam!

W kolejnym wpisie już wkrótce pojawią się propozycje innych audiobooków, które przesłuchaliśmy. Może się zainspirujecie i też zabierzecie ze sobą kilka audiobooków w długą, wakacyjną podróż ?

czytaj dalej